حقیقتا دلم برای زمانایی که بی دغدغه بودم خیلی تنگ شده، حداقل اون زمان تنها دغدغه ام ست شدن رنگ خودکارا تو دفتر و نمره باب میل و رضایت درونی خودم بود، دنیای جینگول مستون و پر از انرژی مثبت و شوخی و خنده، این موقع سال دیگه کتابامو چسب میزدم و مراقب بودم چروک نیوفته، از الان همه چیو آماده میکردم و روزشماری میکردم برای مدرسه... امسال به واسطه شغلم دارم می بینم چقدر آدم ها هستن که حتی از این نعمت خرید لوازم التحریر و فرم و کیف و کفش و حتی درس خوندن محرومند، یکی مکن زغصه شکایت...
برچسب : نویسنده : 5fateme19976 بازدید : 55