244- آقای شاملو

آقای شاملو هر وقت که این دکلمه ی زیبا رو میشنوم با صدای اعجاب انگیزت، روحم تازه میشه... چقدر خوبه که صداتو داریم... یه صدای افسانه ای. یه جور عجیبیه صدات، باید وقتایی که خسته ای هندزفری رو بذاری تو گوشت و پلکاتو ببندی و توی خلسه ای عمیق فرو بری. اون موقعست که دلت نمی خواد بیرون بیای... تو این یک سال و نیمه، تنها صدای شماست که پاک نشده از گوشیم. "ميان خورشيدهاي هميشه ، زيبايي تو ، لنگري ست ؛ خورشيدي که از سپيده دم همه ستارگان ، بي نيازم مي کند. مکن زغصه شکایت...